Την Τετάρτη που πέρασε, λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ανέβαινα τη Σταδίου
με μηχανή, γυρνώντας σπίτι μου από μια πρόσκληση. Η κυκλοφορία έρρεε
προς Σύνταγμα, οπότε υπέθεσα ότι η συγκέντρωση των «Αγανακτισμένων» είχε
λήξει. Στον κάτω δρόμο της πλατείας μ’ έκοψε το φανάρι. Κοίταξα
αριστερά. Στο κέντρο της μόνιμης πλέον αποικίας των αντισκήνων, καμιά
πενηνταριά άνθρωποι άκουγαν έναν να γραντζουνάει μια κιθάρα,
μουρμουρώντας κάτι σαν τραγούδι, με ήχο ενοχλητικά ενισχυμένο. Αναψε
πράσινο. Η Οθωνος ήταν ανοικτή, κι έστριψα αριστερά. Στην κορυφή του
δρόμου όμως η κίνηση κοβόταν. Δεξιά και αριστερά στην Αμαλίας, ένα
πλαστικό τέιπ, απλωμένο από τη μία ώς την άλλη του δρόμου, σε ύψος ενός
μέτρου, σε σταματούσε. Αναρωτήθηκα γιατί. Κόσμος δεν υπήρχε, το
οδόστρωμα ήταν άδειο. Μόνο στο πεζοδρόμιο, μπροστά στον Αγνωστο
Στρατιώτη, δέκα τύποι με μια ντουντούκα κάτι φώναζαν.
........Περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου