Σώτη Τριανταφύλλου
Ο θάνατος του Θανάση Βέγγου –του Ντίνου
Ηλιόπουλου πριν από δέκα χρόνια, του Μίμη Φωτόπουλου πριν από είκοσι
πέντε (κιόλας…)– διατάραξε το ισοζύγιο της ανθρώπινης καλοσύνης στη
μικρή μας χώρα. Είναι βέβαιο ότι καινούργιοι αξιαγάπητοι άνθρωποι
γεννιούνται και μεγαλώνουν: άνθρωποι χαρισματικοί και γενναιόδωροι που
κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο. Ωστόσο, για πολλούς από μας που
μεγαλώσαμε με τον ελληνικό κινηματογράφο –τον οποίο είδαμε και
εκτιμήσαμε post mortem στην τηλεόραση– θάνατοι σαν αυτούς είναι κάτι
περισσότερο από φυσικά γεγονότα, από αφορμές πένθους. Ο πρόσφατος
θάνατος του Θανάση Βέγγου αφήνει, όπως συνηθίζουμε να λέμε, ένα κενό:
μόνο που αυτή τη φορά είναι κοινωνικό κενό· Περισσότερα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου