Ο Θανάσης γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο το 1926 µε γονείς την Ευδοκία και τον Βασίλη. Ηταν µοναχοπαίδι και, όπως συνήθως συµβαίνει, οι δικοί του τον περιέβαλαν µε την αγάπη τους. Ο Βασίλης Βέγγος δούλευε στην Εταιρεία Ηλεκτρισµού του Φαλήρου. Σύµφωνα µε µαρτυρίες, ήταν αυτός που την έσωσε από βέβαιη καταστροφή όταν οι Γερµανοί αποφάσισαν να τηνανατινάξουν και, ευτυχώς, το ελληνικό κράτος τον αντάµειψε δεόντως:τον απέλυσε λόγω πολιτικών φρονηµάτων. Τότε, ο Θανασάκης θα βγει στη γύρα, κυνηγώντας ένα γρήγορο µεροκάµατο, πρώτα σε βυρσοδεψεία καιµετά όπου µπορούσε. Οπως και ο πατέρας του όµως, έτσι και ο ίδιος θα κυνηγηθεί, για να«βρεθεί» εξόριστος στη Μακρόνησο κάποια χρόνια αργότερα.
«Τον αγάπησα από την πρώτη στιγµή που τον είδα, κουρελή φαντάρο στο Μακρονήσι, και τον αγαπάω ακόµη και τώρα, σεµνά καθισµένο στη δόξα που δίκαια κατέκτησε», θα πει γι’ αυτόν, πολύ αργότερα, ο Νίκος Κούνδουρος: ο Βέγγος θα κάνει την πρώτη του κινηµατογραφική εµφάνιση στη «Μαγική πόλη», ντεµπούτο του σκηνοθέτη, παραγωγής 1955: πωλητής λεµονιών στη λαχαναγορά. Με το όνοµα «Θανάσης». Θα µπορούσε κάποιος να πει πως παίζει τον εαυτό του από την πρώτη κιόλας ταινία του, όπως αναφέρει ο Γιάννης Σολδάτος στο βιβλίο του, απ’ όπου και το παρακάτω απόσπασµα:
«Στα ασφυκτικά πλαίσιατης φαρσοκωµωδίας, µα κι έξω από όλα αυτά, σαν δαιµονική φιγούρα που διασχίζει ασταµάτητα το κινηµατογραφικό κάδρο, ο Θανάσης Βέγγος σήκωσε στην πλάτη το µαρτύριο του θεατή του. Επαιξαν µαζί τον ρόλο του θύµατος. Και το αποτέλεσµα; Η εξοικείωση µε τη συµφορά, που για µία ακόµη φορά καραγκιοζοποιήθηκε κι από παράγοντας δεινών έγινε παράγοντας γέλιου. Ο Βέγγος, παίζοντας τον ρόλο του στη σύγχρονη τραγωδία, έγινε ο κλόουν της Ιστορίας µας ο πιο αγαπητός, που σκορπίζει το γέλιο στα πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν, µήπως και καταφέρουν να επιβιώσουνέστω και λαθραία, έστω και στον ύπνο τους, µέσα στ’ όνειρο, στην οθόνη του κινηµατογράφου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου