Οι πολιτικοί αναλυτές και οι απλοί άνθρωποι θα συνεχίσουν να διαφωνούν
για τον ρόλο που θα πρέπει να παίζει το κράτος στην οικονομία και εν
γένει στην κοινωνική ζωή. Για άλλους το εύρος των δραστηριοτήτων του
κράτους θα πρέπει να μειωθεί σημαντικά και να μην υπερβαίνει το 18% του
ΑΕΠ στις δημόσιες δαπάνες, ενώ άλλοι υποστηρίζουν δαπάνες ύψους 40% και
50%. Όμως οι περισσότεροι συμφωνούν ότι υπάρχει ένα πυρήνας λειτουργιών
τον οποίο πρέπει να επιτελεί το κράτος και χωρίς τον οποίο είναι
αδύνατη η ύπαρξη μιας συντεταγμένης κοινωνίας. Πρόκειται για τον
εποπτικό ρόλο του κράτους. Ο ορος αυτός αφορά στην διαμόρφωση και
εφαρμογή ενός πλαισίου κανόνων εντός του οποίου υλοποιείται η
κοινωνική ζωή. Χωρίς αυτός το κανονιστικό πλαίσιο επιστρέφουμε στην
περίφημη «φυσική κατάσταση» των φιλοσόφων του κοινωνικού συμβολαίου, την
κατάσταση της γενικευμένης αναρχίας (ή συμμοριοκρατίας), τότε που,
σύμφωνα με το περίφημο ρητό του Χομπς, ο βιος ήταν «βρομερός, κτηνώδης
και βραχύς».
Προκειμένου να μπορεί το κράτος να εκπληρώνει τις βασικές εποπτικές του
λειτουργίες χρειάζεται πόρους. Εξ ου και η ανάγκη της φορολογίας. Οι
φόροι έχουν μια και μοναδική ηθική θεμελίωση: την αρχή της
ανταποδοτικότητας. Το κράτος μας εγγυάται ορισμένες υπηρεσίες –εκ των
οποίων η κυριότερη είναι η εγγύηση της λειτουργίας ενός κανονιστικού
πλαισίου- και σε αντάλλαγμα πληρώνουμε φόρους.
Περισσότερα εδώ....
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου