Στην Ελλάδα, για κάθε παρανομία υπάρχουν τρεις δικαιολογίες. Η πρώτη έχει να κάνει με «το καλό του λαού». Το ΠΑΜΕ, για παράδειγμα, καταστρέφει τον τουρισμό για το καλό των εργαζομένων. Παρανομεί εμποδίζοντας τα πλοία να αποπλεύσουν, αποκλείει ξενοδοχεία αναφερόμενο σε μια ανώτερη ηθική που συνοψίζεται στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».
Τη δεύτερη δικαιολογία ανασύρουν όσοι παρκάρουν στο μέσον της Ακαδημίας. «Και πού να το βάλω;», ρωτούν τους αστυνομικούς όταν αυτοί φιλοτιμηθούν να κάνουν τη δουλειά τους. Η ίδια δικαιολογία χρησιμοποιείται και από χιλιάδες μικρομεσαίους που φοροδιαφεύγουν. «Δεν βγαίνουν» αν κόβουν όλες τις αποδείξεις και «θα κλείσουν το μαγαζί», αν πρέπει να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Η τρίτη δικαιολογία αφορά τις υπαρκτές αδυναμίες του κράτους. Oλοι διπλοπαρκάρουν διότι «το κράτος δεν φρόντισε να κάνει πάρκινγκ», πετούν σκουπίδια στον δρόμο διότι «η πολιτεία δεν μερίμνησε να βάλει τον κάδο στην απόσταση το χεριού τους». Οι γιατροί παίρνουν «φακελάκια» διότι «το κράτος τους δίνει μισθούς πείνας», ενώ οι καθηγητές κάνουν «μαύρα» ιδιαίτερα για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου